در این متن، به معرفی بیماری هانتینگتون، علائم و نشانه‌های آن و روش‌های درمان این بیماری خواهیم پرداخت تا اطلاعاتی جامع و کاربردی را در اختیار افراد مبتلا به این بیماری و اطرافیان آن‌ها قرار دهیم.
بیماری هانتینگتون چیست؟
بیماری هانتینگتون (Huntington’s disease (HD)) نوعی اختلال ژنتیکی نادر است که باعث می‌شود سلول‌های عصبی در بخش‌هایی از مغز به تدریج تجزیه شده و از بین بروند.
این بیماری پیشرونده، به واسطه یک ژن ناحیه‌ای به نام HTT انتقال می‌یابد و باعث تخریب تدریجی سلول‌های عصبی در مغز می‌شود.
افرادی که مبتلا به این بیماری هستند، حرکات غیرقابل کنترلی شبیه به رقص دارند. همچنین مشکلاتی نیز در رفتار، احساسات، تفکر و شخصیتشان مشاهده می‌شود.
علائم بیماری هانتینگتون در تمام بازه‌های سنی وجود دارد، اما مشاهده اولین نشانه‌های آن، اغلب در افراد بین 30 تا 50 سال دیده می‌شود.
علائم بیماری هانتینگتون چیست؟
در کل، علائم بیماری هانتینگتون شامل موارد زیر است:
- حرکات غیرعادی چشم‌ها
- لرزش و حرکات غیرعمدی بدن فرد
- مشکلات روحی و روانی نظیر توهم و پارانویا، خستگی، کناره‌گیری اجتماعی، طغیان خشم، افکار خودکشی و افسردگی عمیق
- سفتی یا انقباض عضلانی غیرارادی
- اختلالات حرکتی و بروز مشکل در حفظ تعادل هنگام راه رفتن
- اختلال در گفتار
- وجود مشکل در بلع و غذا خوردن
- اختلال خواب
- کاهش قدرت حافظه و تمرکز
- اختلالات شخصیتی مانند عدم توانایی در تصمیم‌گیری یا کنترل تکانه‌ها
- کاهش یا از دست دادن میل جنسی
دلایل بروز بیماری هانتینگتون چیست؟
بیماری هانتینگتون یک اختلال ارثی است که از طریق بروز جهش در ژنی پروتئینی به نام هانتینگتین از والدین مبتلا به این بیماری به فرزندان منتقل می‌شود.
اگر والدینی ژن بیماری را داشته باشند، 50% احتمال ابتلای فرزندانشان به این بیماری است.
بیماری هانتینگتون چه خطراتی دارد؟
همان‌طور که گفته شد، بیماری هانتینگتون سلول‌های عصبی مغز را تخریب می‌کند. در نتیجه باعث بروز اختلال در حرکات اندام‌ها، اختلالات ادراکی، زوال عقل، از بین رفتن قدرت تفکر و استدلال فرد و افت کلی سلامت جسمی و روانی او می‌شود.
در مراحل بعدی، کیفیت زندگی فرد مبتلا به شدت کاهش می‌یابد و به مراقبت کامل پرستار نیاز می‌یابد.
نهایتاً، به علت ضعف قوای جسمانی بیمار، یک عامل ثانویه مانند ذات‌الریه یا عفونت بدن می‌تواند منجر به مرگ او شود.
راه‌های تشخیص بیماری هانتینگتون چیست؟
تشخیص هانتینگتون معمولاً شامل مراحل زیر می‌شود:
بررسی سابقه پزشکی و خانوادگی بیمار
ابتدا پزشک، پرسش‌هایی را درباره سابقه پزشکی بیمار و اعضای خانواده‌اش در مورد علائم و نشانه‌های بیماری هانتینگتون مطرح می‌کند.
معاینه فیزیکی و نورولوژیک
سپس پزشک معاینه فیزیکی کاملی را بر روی بیمار انجام می‌دهد تا علائم نورولوژیک، اختلالات حرکتی و سایر علائم جسمانی او را مورد بررسی قرار دهد.
آزمایش‌های تصویربرداری
در مرحله بعد از تشخیص هانتینگتون، پزشک انجام آزمایش‌های تصویربرداری مغز مانند ام آر آی مغز و اسکن سی تی را برای بررسی تغییرات ساختاری در مغز و تأیید تشخیص بیماری تجویز می‌کند.
آزمایش‌های ژنتیکی
پزشک جهت تشخیص دقیق بیماری هانتینگتون از طریق آزمایش خون یا بافت مغز اقدام به تجویز آزمایش‌های ژنتیکی می‌کند تا چشم‌اندازهای واضح‌تری در مورد بروز و پیشرفت بیماری مشخص گردد.
ارزیابی روان‌شناختی
در کنار معاینه‌های فیزیکی، ارزیابی‌های روان‌شناختی نیز بر روی بیمار انجام می‌شود. این امر موجب می‌شود بیمار با علائم روان‌شناختی مرتبط با بیماری آشنا گردد.
خوشبختانه مراکز تصویربرداری دکتر تقی لو در زمینه تصویربرداری عصبی پیشرفته فعالیت می‌کند. می‌توانید از پزشکان مجرب و دستگاه‌های تشخیصی فوق پیشرفته این مراکز برای تشخیص دقیق میگرن مزمن استفاده کنید.
۰۲۱-۲۲۰۶۵۸۸۰
راه‌های درمان بیماری هانتینگتون چیست؟
در حال حاضر، متأسفانه هیچ روش درمانی کاملی برای هانتینگتون وجود ندارد.
با این حال، تلاش‌های بسیاری در جهت کنترل علائم و کاهش پیامدهای بیماری انجام شده است.
رویکردهای درمان هانتینگتون عبارت‌‌اند از:
دارودرمانی
نکته مهم این است که اگر به این بیماری دچار هستید، باید دستورات پزشک خود را کاملاً با دقت پیگیری کنید و از مصرف داروها به صورت خودسرانه به شدت پرهیز کنید.
برخی از داروها ممکن است برای کنترل علائم حرکتی، روان‌شناختی و اختلال خواب بیمار مفید باشند. داروهای ضد روان پریشی نیز ممکن است تشنج‌های ناشی از این بیماری را کاهش دهند و به کنترل توهمات، هذیان‌ها و طغیان‌های خشونت آمیز کمک کنند.
باید این نکته را در بدانید که داروهای مورد استفاده برای درمان هانتینگتون ممکن است منجر به عوارض جانبی مانند خستگی، کاهش تمرکز، بی‌قراری و تحریک پذیری بیش از حد شود.
کاردرمانی و گفتار درمانی
تمرینات فیزیوتراپی و توانبخشی ممکن است به کاهش سختی حرکت، بهبود تعادل و قدرت عضلات بیمار کمک کنند.
گفتار درمانی و زبان درمانی نیز برای کمک به مشکلات بیمار در زمینه برقراری ارتباط، گفتگو با دیگران و بلع ایمن غذاها روش بسیار مؤثری است.
مشاوره روان‌شناختی
می‌تواند در مدیریت افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات روان‌شناختی مؤثر باشد. روانشناس یا مددکار اجتماعی می‌تواند حمایت‌های اجتماعی لازم را در اختیار بیمار قرار دهد. این امر در بهبود علائم روانی این بیمار تأثیر به‌سزایی دارد.
بیماری پارکینسون و هانتینگتون چه تفاوتی با هم دارند؟
برخی ممکن است بیماری‌های پارکینسون و هانتینگتون را با هم اشتباه بگیرند. اما این دو بیماری عصبی از نظر علائم، آسیب‌های مغزی و ارثی بودن با یکدیگر فرق دارند. در ادامه، به بررسی و مقایسه تفاوت پارکینسون و هانتینگتون می‌پردازیم:
علائم
- علائم اصلی بیماری پارکینسون تنها شامل اختلالات جسمانی مانند لرزش، سفتی عضلات، کاهش حرکات بدن و اختلال در تعادل و حرکت می‌شود.
- علائم اصلی بیماری هانتینگتون شامل اختلالات حرکتی و ناپایداری حرکات، لرزش، سفتی عضلات، اختلال در تعادل و حرکت به همراه علائم روان‌شناختی و مشکلات شناختی و تصمیم‌گیری است.
آسیب‌های مغزی
- در پارکینسون، سلول‌های عصبی تنها در بخش‌های خاصی از مغز که مسئول کنترل حرکات بیمار هستند، آسیب می‌بینند.
- در هانتینگتون، سلول‌های عصبی مغز مرتبط با کنترل حرکات، شخصیت و رفتارهای شناختی بیمار آسیب می‌بینیند.
وراثت
- در بیماری پارکینسون اغلب نقش وراثت چندان مؤثر به نظر نمی‌رسد. با این حال هانتینگتون به کاملاً به‌صورت ارثی منتقل می‌شود.
درمان
روش درمان پارکینسون نیز مشابه بیماری هانتینگتون، شامل درمان‌هایی است که تنها به کاهش علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می‌کنند و موجب درمان کامل بیماری نمی‌شوند.
0 دیدگاه