سردرد و میگرن‌ها انواع مختلفی دارند و به‌دلایل متفاوتی بروز می‌کنند. برخی از سردردها اختلالی در زندگی روزمره ایجاد نمی‌کنند و بعد از مدتی رفع می‌شوند، اما برخی دیگر مانند میگرن عصبی شدیدتر هستند و مشکلاتی مانند سرگیجه، حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا را به‌دنبال دارند.

این نوع میگرن، مدت زمان طولانی‌تری فرد را درگیر می‌سازد و امکان انجام فعالیت‌های روزانه را از وی می‌گیرد.

میگرن عصبی چیست؟  

میگرن عصبی نوعی سردرد ضربان‌دار است که براثر اختلالات عصبی، ژنتیکی‌ و شرایط محیطی ایجاد می‌شود. در این نوع میگرن، اختلالات عصبی و مشکلات روحی و روانی به‌طور مستقیم بر ساختار مغز تاثیر می‌گذارند و به بروز سردردهای شدید و ضربان‌دار منجر می‌شود.

ساختار مغزی و مدارهای عصبی در این نوع سردرد تنشی به گونه‌ای تحریک می‌شوند که حساسیت به درد افزایش می‌یابد و مغز به محرک‌های عادی هم واکنش شدیدتری نشان می‌دهد.

میگرن عصبی چه علائمی دارد؟

دارای علائمی است که در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم.

• سردرد ضربان‌دار
• حساسیت به نور، صدا حتی بو و لامسه
• حالت تهوع و استفراغ
• انقباض عضلات
• دردهایی که کم و زیاد می‌شوند
• ورم اطراف چشم
• درد در گردن و شانه
• سردرد به مدت طولانی

دلایل بروز

میگرن عصبی به دلیل تحریک‌پذیری بالای سلول‌های عصبی مغز در برابر عوامل مختلف رخ می‌دهد. در این حالت، سلول‌های مغز فعالیت الکتریکی غیرعادی تولید می‌کنند که روی عملکردهایی مانند بینایی، تعادل و گفتار تاثیر موقتی می‌گذارد. این تغییرات باعث بروز علائمی به‌ نام هاله می‌شوند که معمولاً قبل از سردرد ظاهر می‌گردد.

همچنین، میگرن تنشی ارتباط نزدیکی با هورمون استروژن دارد. به‌همین دلیل، در زنان شایع‌تر است. استروژن نوساناتی را در سیستم عصبی ایجاد می‌کند که ممکن است به میگرن و سردرد مزمن بیانجامد. علاوه‌بر این عوامل دیگری نظیر کم‌خوابی، تغییرات آب‌وهوا، غذاهای خاص، استرس و تحریکات حسی نیز به‌عنوان محرک میگرن عمل می‌کنند.

در برخی موارد، آسیب‌های فیزیکی مانند صدمه به سر و گردن نیز موجب تشدید این نوع میگرن می‌شوند. علاوه بر میگرن معمول، انواع نادری نیز وجود دارند که به اختلالات ژنتیکی مرتبط‌ هستند و علائمی غیر از سردرد، مانند ضعف عضلانی یا سرگیجه ایجاد کنند.

انواع میگرن عصبی

انواع مختلفی از آن وجود دارد که در افراد مختلف بروز می‌کند. برخی از مهم‌ترین انواع میگرن عصبی عبارتند از:

میگرن با اورا یا با هاله

از هر سه نفر مبتلا به میگرن یک نفر به این نوع دچار می‌شود. میگرن با اورا با علائمی مانند مشکلات بینایی همراه است که قبلا از شروع سردرد ایجاد می‌شوند. هاله‌های این میگرن ممکن است از پنج دقیقه تا یک ساعت طول بکشد و به ضعف عضلانی و کوری موقت بیانجامد.

میگرن بدون اورا یا بدون هاله

هاله‌ها علائم هشداردهنده میگرن هستند که در این نوع وجود ندارد. ممکن است میگرن بدون اورا ممکن است از چهار ساعت تا سه روز طول بکشد و با علائمی مانند سردرد یک طرفه، استفراغ، حساس بودن به نور و صدا همراه باشد.

میگرن مزمن

میگرن مزمن به سردرد شدیدی می‌گویند که حداقل سه ماه متوالی و ۱۵ روز در هر ماه فرد را درگیر سازد. مهم‌ترین علائم میگرن مزمن، سردرد مکرر، افزایش به حساسیت به نور و صدا، حالت تهوع و استفراغ است.

میگرن با هاله ساقه مغز

این نوع بسیار نادر است و اغلب با علائم عصبی رخ می‌دهد‌. با دیستری، سرگیجه، صدای زنگ، دوبینی، بی‌ثباتی در راه رفتن، کاهش موقت هوشیاری، سوزن سوزن شدن دست پا همراه است.

میگرن دهلیزی

همراه با سرگیجه است که در آن فرد تعادل خود را از دست می‌دهند. از دیگر علائم این نوع میگرن عصبی می‌توان به تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا اشاره کرد.

گاهی بدون سردرد و تنها با سرگیجه رخ می‌دهد.

عوارض و خطرات میگرن عصبی

اگر‌ برای درمان میگرن عصبی اقدام نکنید، این بیماری با عوارضی روبرو است که زندگی شما‌ را مختل می‌سازد. از جمله این عوارض می‌‌توان به سکته مغزی ناشی از میگرن یا انفارکتوس میگرنی اشاره کرد‌. این بیماری از عوارض نادر میگرن شدید است و معمولاً در افرادی که میگرن با اورا دارند رخ می‌دهد.

انفارکتوس میگرنی بیشتر در زنان جوان یا افراد دارای مشکلات عصبی قابل مشاهده است ‌و زمانی اتفاق می‌افتد که جریان انتقال خون به مغز در طول حمله میگرنی قطع  شو‌‌د.

تشنج از دیگر عوارض بسیار نادر انواع میگرن است؛ برخی از افراد طی حمله میگرنی یا بلافاصله پس از آن دچار تشنج می‌شوند. این عارضه بیشتر در افراد دارای صرع، بروز می‌کند.

همچنین درد مزمن در میگرن‌های عصبی، خطر ابتلا به اضطراب و افسردگی را افزایش می‌دهد.

از دیگر عوارض شناخته شده می‌توان به بی‌خوابی، تهوع، استفراغ، سرگیجه، بی‌قراری و گیجی اشاره کرد.

برای تشخیص دقیق انواع میگرن در مراکز تصویربرداری دکتر آیدین تقی لو، با شماره زیر تماس بگیرید:

چگونه میگرن عصبی را از انواع دیگر میگرن می‌توان تشخیص داد؟

برای تشخیص میگرن عصبی اغلب از دو روش زیر استفاده می‌شود. این روش‌ها به شناسایی زودهنگام این بیماری کمک می‌کنند و راه‌ درمان را فراهم می‌سازند.

ام آر آی

ام آر آی مغز از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای تهیه تصویر از مغز و رگ‌های خونی موجود در آن استفاده می‌کند. با کمک ام آر آی می‌توان میگرن، خونریزی مغزی، سکته مغزی، عفونت و بیماری‌های سیستم عصبی را تشخیص داد.

سی تی اسکن

در سی تی اسکن مغز یا توموگرافی کامپیوتری، تصاویر دقیق از مغز با کمک اشعه ایکس تهیه می‌شود. پزشکان با کمک این آزمایش می‌توانند بیماری‌هایی مانند میگرن عصبی، عفونت، آسیب مغزی، خونریزی و بسیاری از مشکلات دیگر را شناسایی کنند.

روش‌های پیشگیری و درمان میگرن عصبی

درمان قطعی برای میگرن وجود ندارد، اما با کمک روش‌هایی می‌توانید آن‌را کنترل کنید. برخی از مهم‌ترین راه‌های کنترل و درمان میگرن عصبی به شرح زیر هستند.

راه‌های غیردارویی

راه‌هایی غیردارویی درمان میگرن بی‌شمارند. از جمله آنکه یک دفترچه تهیه کنید و زمان حمله و تعداد دفعات را بنویسید. سپس، محرک‌ها را شناسایی و از آن‌ها اجتناب کنید تا حملات را کاهش دهید.

از دیگر روش‌های غیردارویی می‌توان به کنترل استرس، مدیتیشن و یوگا اشاره کرد که تاثیر زیادی در ‌کنترل حملات میگرنی دارند.

راه‌های دارویی

برخی از داروها وجود دارند که از پیشرفت میگرن عصبی جلوگیری می‌کنند که مسکن‌ها و داروهای ضدالتهابی مانند استامینوفن از شناخته‌ شده‌ترین آن‌ها بشمار می‌روند. پزشکان برای میگرن‌های عصبی خفیف، مسکن حاوی کافئین تجویز می‌کنند که باید کم مصرف شوند، چراکه مصرف روزانه آن‌ها میگرن‌های شدید را تشدید می‌سازد.

باید توجه داشته باشید، مصرف هرگونه دارو تنها با تجویز پزشک باید انجام شود و باید از مصرف خودسرانه دارو به شدت بپرهیزید.