تشخیص دقیق بیماری‌های مغز و نخاع نقش حیاتی در روند درمان آن‌ها دارد و اینجاست که تخصص نورورادیولوژی اهمیت پیدا می‌کند. این رشته، شاخه‌ای از تصویربرداری پزشکی است که با استفاده از فناوری‌هایی مانند سی تی اسکن، ام آر آی و رادیولوژی، ساختارها و عملکرد سیستم عصبی مرکزی و محیطی را بررسی می‌کند.

این تخصص به پزشکان کمک می‌کند تا اختلالات مغزی، ضایعات نخاعی، تومورها و آسیب‌های عصبی را با دقت بالا تشخیص دهند و مسیر درمانی مناسب را انتخاب کنند.

اگر به‌دنبال بهترین نورورادیولوژیست تهران هستید و یا می‌خواهید درباره نورورادیولوژی اطلاعات بیشتری کسب کنید، این متن برای شما نوشته شده است.

نورورادیولوژی چیست؟

نورورادیولوژی شاخه‌ای از رادیولوژی تشخیصی است که به تشخیص بیماری‌ها و ناهنجاری‌های مغز، نخاع، سر و گردن می‌پردازد. نورورادیولوژیست با استفاده از تصاویر دقیق پزشکی، سیستم عصبی را بررسی و بیماری‌هایی مانند سکته مغزی، تومور، آنوریسم مغزی، آلزایمر و بسیاری موارد دیگر را شناسایی می‌کند.

آن‌ها علاوه‌بر تشخیص، برخی درمان‌های کم‌تهاجمی مانند آمبولیزاسیون و قراردادن استنت را نیز انجام می‌دهند.

کاربردهای نورورادیولوژی در تشخیص بیماری‌ها

نورورادیولوژی کاربردهای گسترده‌ای در تشخیص بیماری‌ها و آسیب‌های سیستم عصبی دارد. بهترین نورورادیولوژیست تهران با تصویربرداری دقیق از مغز، نخاع و اعصاب محیطی، می‌تواند بیماری‌هایی زیر را تشخیص دهد.

• آنوریسم‌ها: تشخیص تورم غیرطبیعی دیواره عروق مغز که خطر پارگی و خون‌ریزی را افزایش می‌دهد.
• بدشکلی‌های عروقی مغز: تشخیص اتصالات غیرطبیعی بین شریان‌ها و وریدها که می‌تواند باعث سکته یا خون‌ریزی شود.
• سکته‌های مغزی: شناسایی سکته‌های ایسکمیک یا هموراژیک برای تعیین سریع‌ترین و موثرترین درمان
• تومورهای مغز و نخاع: تشخیص تومورهای خوش‌خیم و بدخیم برای برنامه‌ریزی جراحی یا درمان‌های دیگر
• اختلالات دژنراتیو: تشخیص پارکینسون، آلزایمر، ام‌ اس و موارد دیگر با بررسی تغییرات مغزی ناشی از بیماری‌های پیش‌رونده عصبی
• اختلالات عملکردی: کمک به شناسایی علت مشکلات عصبی مانند سردرد، تشنج و سرگیجه بدون آسیب ساختاری واضح
• عفونت‌های مغز و نخاع: بررسی میزان و محل عفونت برای درمان مناسب بیماریهایی مانند مننژیت، انسفالیت و آبسه
• اختلالات حرکتی و نوروماسکولار: تشخیص آسیب‌ها یا بیماری‌های اعصاب محیطی و عضلات مانند فلج بل، نوروپاتی محیطی و میاستنی گراویس

بیشتر بخوانید: حجم‌ سنجی مغز چیست؟

نورورادیولوژیست کیست و چه خدماتی ارائه می‌دهد؟

نورورادیولوژیست پزشکی متخصص در تصویربرداری و تشخیص بیماری‌های مغز، نخاع، سر و گردن است. این تخصص نیازمند تحصیلات طولانی است و پزشکان برای رسیدن به این مرحله باید دوره‌های زیر را بگذرانند:

• دوره پزشکی عمومی: 7 سال پزشکی عمومی
• رزیدنتی رادیولوژی: ۴ سال رزیدنتی در رادیولوژی، برای تسلط بر اصول تصویربرداری و تفسیر تصاویر
• آموزش فوق‌تخصصی: ۱ تا ۲ سال فلوشیپ نورورادیولوژی، شامل یادگیری تکنیک‌های پیشرفته MRI CT، آنژیوگرافی مغز و روش‌های درمان کم‌تهاجمی
• تخصص‌های اختیاری: امکان آموزش در رادیولوژی مداخله ای(درمان آنوریسم‌ها و بدشکلی‌های عروقی) یا نورورادیولوژی کودکان
• دوره‌های بازآموزی: شامل امتحانات دوره‌ای و آموزش مداوم برای به‌روزماندن با پیشرفت‌های تکنولوژی و روش‌های درمان.

بهترین متخصص نورورادیولوژی علاوه‌بر تفسیر تصاویر، در انتخاب بهترین روش تصویربرداری و هدایت درمان‌های کم‌تهاجمی نیز نقش دارد.

این آموزش طولانی و دقیق باعث می‌شود آن‌ها بتوانند تشخیص‌های پیچیده و درمان‌های پیشرفته را با بالاترین دقت ارائه دهند.

همکاری نزدیک با نورولوژیست‌ها، جراحان مغز و اعصاب و دیگر متخصصان، بهترین نتیجه را در زمینه تشخیص و درمان فراهم می‌سازد.

جهت مراجعه به بهترین نورورادیولوژیست تهران، نوبت آنلاین خود را دریافت کنید:

چه موقع باید به نورورادیولوژیست مراجعه کنیم؟

به‌طور کلی، اگر پزشک شما (نورولوژیست یا متخصص مغز و اعصاب) به تصویربرداری پیشرفته نیاز داشته باشد، شما را به نورورادیولوژیست ارجاع می‌دهد. در ادامه مهم‌ترین مواردی را که نیاز به مراجعه به متخصص نورورادیولوژی دارید را آورده‌ایم.

• مشکلات مغزی ناگهانی یا آسیب تروماتیک مغز که نیاز به تصویربرداری فوری دارد.
• تشخیص تومورهای مغز و نخاع، یا ضایعاتی که در سایر آزمایش‌ها شناسایی نشده‌اند.
• سردردهای شدید و مزمن، تشنج، سرگیجه یا اختلالات تعادل که علت دقیق آن‌ها مشخص نیست.
• بیماری‌های دژنراتیو عصبی و دیگر اختلالات پیش‌رونده که بررسی ساختاری یا عملکردی مغز را نیاز دارند.
• آسیب‌های نخاعی یا اعصاب محیطی که نیاز به تصویربرداری تخصصی دارد.
• آنوریسم‌ها، بدشکلی‌های عروقی (AVM) یا استنوز عروق که ممکن است به درمان کم‌تهاجمی نیاز داشته باشند.
• افرادی که تحت آمبولیزاسیون، استنت‌گذاری یا درمان‌های مداخله‌ای قرار گرفته‌اند.

بهترین نورورادیولوژیست تهران کیست؟

دکتر آیدین تقی ‌لو یکی از برجسته‌ترین نورورادیولوژیست‌های تهران است که در زمینه تصویربرداری عصبی پیشرفته، فعالیت می‌کند. ایشان تخصص رادیولوژی خود را از دانشگاه علوم پزشکی تهران دریافت کرده و با سال‌ها تجربه حرفه‌ای، در تشخیص دقیق بیماری‌های مغز، نخاع و سر و گردن نقش کلیدی دارند.

دکتر تقی ‌لو علاوه‌بر فعالیت بالینی، سابقه علمی قابل توجهی نیز دارد و مقالات متعددی در مجلات معتبر اروپایی و آمریکایی به چاپ رسانده است. ایشان چندین مرکز پیشرفته رادیولوژی، را تاسیس کرده‌اند و خدمات تصویربرداری دقیق و پیشرفته‌ای را در مراکز خود ارائه می‌دهند.

سلامت عروق گردن نقشی اساسی در پیشگیری از بیماری‌هایی همچون انواع سکته دارد. روش‌های نوین تصویربرداری پزشکی از این شریان‌ها با سونوگرافی کاروتید به پزشکان امکان می‌دهد مشکلات احتمالی را پیش از بروز علائم شناسایی کنند.

سونوگرافی کاروتید چیست؟

سونوگرافی کاروتید یا سونوگرافی داپلر عروق گردن یک روش تصویربرداری غیرتهاجمی است که با استفاده از امواج صوتی، وضعیت شریان‌های کاروتید در ناحیه گردن را بررسی می‌کند.

شریان‌های کاروتید، خون را از قلب به مغز می‌رسانند و هرگونه تنگی یا انسداد در آن‌ها خطر سکته مغزی را افزایش می‌دهد.

در این سونوگرافی داپلر عروق، ضخامت دیواره رگ‌ها، وجود لخته‌های احتمالی و میزان جریان خون ارزیابی می‌شود تا پزشک بتواند در صورت نیاز، اقدامات درمانی یا پیشگیرانه مناسب را انجام دهد.

کاربردهای سونوگرافی داپلر کاروتید

به‌طورکلی، سونوگرافی داپلر عروق گردن برای بررسی تنگی یا انسداد هر دو شریان‌ کاروتید داخلی و خارجی در گردن به‌کار می‌رود. از مهم‌ترین کاربردهای دیگر آن می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

• شناسایی و درمان زودهنگام تغییرات عروق گردن و کاهش احتمال بروز سکته مغزی
• بررسی وضعیت افرادی با فشار خون بالا، دیابت، کلسترول بالا یا سابقه خانوادگی سکته مغزی یا بیماری قلبی
• شنیده شدن صدای غیرطبیعی در شریان‌های گردن با گوشی پزشکی
• شناسایی بیماری‌های عروق کرونر یا تصلب شرایین (سخت شدن دیواره رگ‌ها)
• بررسی جریان خون بعد از جراحی برداشتن رسوبات از دیواره شریان کاروتید (اندارترکتومی)
• در مواردی که برای بهبود عبور خون، استنت در رگ کار گذاشته شده باشد، این آزمایش موقعیت و عملکرد آن را کنترل می‌کند.
• شناسایی تجمع خون یا هماتوم که مانع عبور طبیعی خون می‌شود.
• پزشک ممکن است در صورت تجربه حمله ایسکمیک گذرا، سکته خفیف یا وجود عوامل خطر جدی، سونوگرافی کاروتید را توصیه کند.
• هر نوع تغییر یا آسیب جدید در شریان کاروتید که جریان خون را مختل می‌کند.
• اندازه‌گیری ضخامت دیواره رگ کاروتید

امکان مشاهده و تحلیل خصوصیات پلاک‌های موجود در رگ

مزایای سونوگرافی کاروتید

• سونوگرافی داپلر عروق گردن روشی بدون خطر و درد محسوب می‌شود و در طول آن، برشی صورت نمی‌گیرد؛ به‌همین دلیل، انجام آن برای اغلب بیماران راحت است.
• این نوع تصویربرداری تقریباً در همه مراکز درمانی موجود است و نسبت به بسیاری از روش‌های دیگر هزینه‌ کمتری دارد.
• در این تکنیک از پرتوهای یونیزان (مانند اشعه ایکس) استفاده نمی‌شود، بنابراین خطرات مربوط به تابش اشعه را ندارد.
• امکان مشاهده واضح‌تر بافت و ساختارهای نرم که در عکس‌های معمولی اشعه ایکس به‌خوبی قابل‌تشخیص نیستند، فراهم می‌کند.
• اگر در سونوگرافی عروق گردن مشخص شود که یک یا هر دو شریان کاروتید باریک شده‌اند، پزشک می‌تواند اقدامات درمانی لازم را برای بازگرداندن جریان طبیعی خون به مغز انجام دهد و خطر بروز سکته را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.

بیشتر بخوانید: سونوگرافی بارداری چیست؟

نحوه انجام سونوگرافی داپلر کاروتید

سونوگرافیست، این روش را با وسیله‌ای کوچک و دستی به نام مبدل انجام می‌دهد. این وسیله امواج صوتی پرقدرت را به سمت بافت‌ها و رگ‌ها می‌فرستد و بازتاب آن‌ها را ثبت می‌کند. سیستم کامپیوتری متصل به دستگاه، این پژواک‌ها را به تصاویری زنده روی صفحه نمایش تبدیل می‌کند.

در طول انجام آزمایش باید به پشت بخوابید و ممکن است سر شما کمی به طرفین چرخانده شود تا دسترسی به شریان‌ها راحت‌تر باشد.

سونوگرافیست پیش از قرار دادن مبدل، لایه‌ای نازک از ژل را روی پوست گردن می‌مالد تا عبور امواج صوتی آسان‌تر شود و تصویر شفاف‌تری به‌دست آید. سپس، مبدل را به‌آرامی روی گردن حرکت می‌دهد و از شریان‌ها با کمک تکنولوژی داپلر تصویربرداری می‌کند.

آمادگی قبل از سونوگرافی داپلر عروق گردن

قبل از آزمایش باید موارد زیر را رعایت کنید:

• لباس راحت، گشاد و یقه باز بپوشید تا دسترسی به گردن آسان باشد.
• از گردنبند، گوشواره‌های آویز یا هر نوع زیورآلاتی که گردن را می‌پوشاند یا مانع حرکت دستگاه می‌شود، خودداری کنید.
• دستورالعمل‌های ویژه‌ای را که پزشک یا مرکز تصویربرداری به شما داده است به دقت رعایت کنید.

تفسیر نتایج سونوگرافی کاروتید

پس از انجام سونوگرافی کاروتید، نتایج توسط پزشک متخصص تصویربرداری یا رادیولوژیست تفسیر می‌شود. گزارش نهایی سونوگرافی به پزشک معالج ارسال خواهد شد؛ این پزشک می‌تواند متخصص قلب و عروق یا مغز و اعصاب باشد. پزشک معالج نتایج آزمایش را مورد بررسی قرار می‌دهد و در صورت وجود مشکل، به درمان آن می‌پردازد.

جهت انجام سونوگرافی کاروتید و تفسیر نتایج آن می‌توانید به صورت آنلاین نوبت خود را از مراکز تصویربرداری دکتر تقی لو دریافت کنید:

میگرن یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی است که با سردردهای شدید و تکرارشونده همراه است.

شدت و نوع علائم میگرن در افراد مختلف متفاوت است و همین موضوع باعث می‌شود به دسته‌ها و انواع گوناگونی تقسیم بندی شود. شناخت دقیق بیماری و نوع آن، نخستین گام برای انتخاب روش درمان مناسب و کنترل بهتر آن است.

میگرن چیست؟

میگرن نوعی سردرد شدید و تکرارشونده است که معمولاً با درد ضربان‌دار یا کوبنده در یک سمت سر همراه می‌شود و می‌تواند از چند ساعت تا چند روز ادامه یابد.

این بیماری تنها یک درد ساده در قسمت سر نیست، بلکه اغلب با علائمی مانند تهوع، حساسیت به نور و صدا، تاری دید و اختلال در تمرکز همراه است. به همین دلیل می‌تواند زندگی روزمره فرد را به‌طور جدی تحت‌تأثیر قرار دهد.

بیشتر بخوانید: میگرن عصبی

مراحل و فازهای مختلف میگرن چیست؟

در برخی افراد، پیش از شروع حمله، تغییرات خلقی، خستگی، اختلال خواب یا افزایش تشنگی دیده می‌شود که به آن فاز پرودروم (Prodrome) گفته می‌شود.

گاهی نیز مرحله‌ای به نام اورا (Aura) رخ می‌دهد که شامل اختلالات بینایی، ضعف عضلانی، بی‌حسی یا مشکل در گفتار است.

پس از سردرد، دوره‌ای موسوم به پست‌دروم (Postdrome) آغاز می‌شود که با خستگی، سرگیجه و کاهش تمرکز همراه است.

برای تشخیص انواع میگرن با پیشرفته‌ترین تجهیزات تصویربرداری، نوبت آنلاین خود را دریافت کنید:

انواع میگرن‌ها و علائم

در ادامه شما را با 7 نوع مختلف میگرن و علائم هرکدام از آن‌ها آشنا می‌کنیم.

1.    میگرن مزمن

میگرن مزمن، حالتی است که فرد در طول ماه حداقل ۱۵ روز سردرد دارد که دست‌کم ۸ روز آن همراه با علائم میگرنی است.

تفاوت اصلی آن با میگرن اپیزودیک (دوره‌ای) در تکرار و طولانی‌بودن حملات است، به‌طوری‌که گاهی مرز میان یک حمله و شروع حمله بعدی نامشخص است. در این نوع، علائم کلاسیک همچنان دیده می‌شود و شدت و تداوم آن‌ها زندگی روزمره را مختل می‌کند.

این وضعیت در زنان شایع‌تر است و می‌تواند در اثر عواملی مانند اضافه‌وزن، مصرف بیش‌ازحد داروهای مسکن، اختلالات خواب یا مشکلات روحی تشدید شود.

2.    میگرن همی‌پلژیک

میگرن همی ‌پلژی یکی از انواع نادر و پیچیده‌ است که علاوه‌بر علائم معمول، ضعف عضلانی موقت در یک سمت بدن را ایجاد می‌کند. این ضعف معمولاً در مرحله‌ی اورا بروز کرده و می‌تواند با تغییرات بینایی، بی‌حسی، اختلال گفتار، خستگی و گیجی همراه باشد. نوع همی‌پلژیک، خود به دو دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شود:

• همی ‌پلژیک خانوادگی: ناشی از جهش‌های ژنتیکی و سابقه‌ی خانوادگی.
• همی ‌پلژیک پراکنده: بدون سابقه‌ی خانوادگی و به‌صورت تصادفی رخ می‌دهد.

علائم این نوع میگرن شباهت زیادی به سکته مغزی دارد، به همین دلیل برای بسیاری از بیماران نگران‌کننده است.

اگرچه به‌طور معمول این حملات پس از چند روز برطرف می‌شوند، در موارد نادر ممکن است هفته‌ها ادامه یابند.

شروع میگرن همی‌پلژی معمولاً در نوجوانی بین سنین ۱۲ تا ۱۷ سال است و با افزایش سن، شدت و تعداد حملات کاهش می‌یابد.

3.    میگرن قاعدگی

میگرن قاعدگی نوعی سردرد هورمونی است که دقیقاً با نوسانات هورمونی زنان مرتبط است و معمولاً با کاهش سطح استروژن قبل از پریود ایجاد می‌شود.

برخلاف انواع معمولی این نوع سردرد، که زمان وقوع آن غیرقابل پیش‌بینی است، میگرن قاعدگی قابل پیش‌بینی است و بیشتر در همان دوره زمانی رخ می‌دهد.

معمولاً یک‌طرفه و ضربان‌دار است و با حساسیت به نور، صدا و بو، تهوع، سرگیجه و خستگی همراه است.

4.    میگرن بدون سردرد (میگرن خاموش)

به آن میگرن خاموش یا آسفالژیک نیز گفته می‌شود. در آن علائم عصبی مانند اختلالات بینایی، تهوع، حساسیت به نور و صدا، بدون درد سر ظاهر می‌شوند.

ممکن است با علائمی مانند تاری دید، نقاط درخشان، یا اختلالات حسی همراه باشد. تشخیص آن ممکن است دشوار باشد و نیاز به ارزیابی دقیق بالینی دارد.

5.    میگرن در کودکان (میگرن شکمی)

میگرن در کودکان همان بیماری است که در بزرگسالان دیده می‌شود، اما نشانه‌ها و الگوی آن کمی متفاوت است. در کودکان معمولاً درد، هر دو سمت سر را درگیر می‌کند و مدت حمله‌ها کوتاه‌تر از بزرگسالان است.

علائم رایج شامل درد ضربان‌دار، تهوع، استفراغ، سرگیجه، حساسیت به نور و صدا و گاهی مشکلات بینایی مانند دیدن لکه یا نورهای چشمک‌زن است.

میگرن کودکان اغلب تکرارشونده است و دو نوع اصلی دارد؛ میگرن بدون اورا و میگرن همراه با اورا که نشانه‌های هشداردهنده پیش از حمله را شامل می‌شود.

6.    میگرن شبکیه‌ای (میگرن چشمی)

میگرن شبکیه‌ای یا چشمی بر یک چشم تأثیر می‌گذارد و باعث اختلالات بینایی موقت و سردرد می‌شود.

برخلاف میگرن با اورا که هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد، در این نوع، فقط یک چشم درگیر است و درد معمولاً پشت همان چشم ایجاد می‌شود.

علائم بینایی شامل نقاط کور، خطوط یا الگوهای موج‌دار و نورهای چشمک‌زن است که معمولاً ۵ تا ۶۰ دقیقه طول می‌کشند و سپس بینایی به‌حالت عادی باز می‌گردد.

سردرد ممکن است قبل، حین یا بعد از اختلال بینایی رخ دهد. این میگرن نادر است و عوامل ژنتیکی و اختلالات جریان خون شبکیه در بروز آن نقش دارند.

7.    استاتوس میگرینوزوس (میگرن وضعیتی)

نوعی میگرن شدید و طولانی است که بیش از ۷۲ ساعت طول می‌کشد و علائم آن مشابه نوع معمولی است، اما شدت و مدت آن بسیار بیشتر است. توانایی عملکرد روزمره را به‌شدت مختل می‌کند و می‌تواند منجر به کم‌آبی، اختلال خواب و افسردگی شود.

متاسفانه علل بروز دقیق آن مشخص نیست؛ اما ضایعات سر، عفونت‌های ویروسی، استفاده نادرست از دارو یا تأخیر در مصرف آن می‌تواند در بروز این وضعیت نقش داشته باشد.

سندروم مویا مویا یکی از اختلالات نادر و پیچیده عروقی است که با تنگی تدریجی شریان‌های اصلی مغز همراه است و باعث تشکیل شبکه‌ای از رگ‌های کوچک و شکننده به‌عنوان مسیرهای جایگزین خون‌رسانی می‌شود. این وضعیت می‌تواند به سکته مغزی، ضعف حرکتی، سردرد و اختلالات شناختی منجر شود و تشخیص و درمان آن اغلب چالش‌برانگیز است.

با وجود اینکه این بیماری شیوع کمی دارد، آگاهی از علائم، علل احتمالی و روش‌های درمان آن برای پیشگیری از عوارض جدی اهمیت زیادی دارد. در این متن به بررسی کامل بیماری مویا مویا خواهیم پرداخت تا دیدگاهی جامع و علمی درباره این بیماری نادر داشته باشید.

سندروم مویا مویا چیست؟

سندروم مویا مویا یک بیماری مزمن و پیش‌رونده عروقی مغز است که با تنگی تدریجی شریان‌های اصلی مغزی، به‌ویژه شریان کاروتید داخلی و حلقه ویلیس، شناخته می‌شود.

این وضعیت باعث تشکیل شبکه‌ای از رگ‌های جانبی شکننده می‌شود که در تصویربرداری به‌شکل دود دیده می‌شوند. این رگ‌ها، تلاش مغز برای جبران کم‌خونی مزمن را نشان می‌دهند.

این سندرم ممکن است به‌صورت تکی یا در کنار دیگر مشکلات عصبی یا غیرعصبی بروز کند.

جالب است بدانید که این بیماری در آسیای شرقی شایع‌تر است و در زنان کمی بیشتر دیده می‌شود.

علائم سندرم مویا مویا چیست؟

علائم بیماری مویا مویا معمولاً ناشی از کاهش جریان خون به مغز هستند و اغلب با سکته یا حملات ایسکمیک گذرا آغاز می‌شوند. بیماران ممکن است دچار علائم و مشکلاتی مانند موارد زیر شوند:

• ضعف یا فلج یک‌طرفه بدن
• سردرد
• تشنج
• حرکات غیرارادی
• اختلال در حافظه، یادگیری و تمرکز
• خون‌ریزی مغزی
• آنوریسم
• تأخیر در رشد کودکان

این علائم بسته به‌ شدت تنگی عروق و میزان آسیب مغزی متفاوت است و نیازمند بررسی دقیق با تصویربرداری‌های مغزی و الکتروانسفالوگرام (نوار مغزی) می‌باشند.

عوامل بروز بیماری مویا مویا

علت دقیق ابتلای بیماران به مویا مویا هنوز ناشناخته است، اما شواهد نشان می‌دهد که هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل اکتسابی می‌توانند در بروز آن نقش داشته باشند.

دانشمندان جهش در ژن vh RNF213  را با این بیماری مرتبط دانسته‌اند و در برخی خانواده‌ها بروز خانوادگی آن را نشان داده‌اند.

 علاوه‌بر عوامل ارثی، التهاب یا عفونت نیز می‌تواند زمینه‌ساز این اختلال باشد.

در مواردی، بیماری مویا مویا همراه با بیماری‌های دیگر ظاهر می‌شود؛ مانند سندرم داون، کم‌خونی داسی‌شکل، نوروفیبروماتوز نوع ۱، بیماری گریوز و تصلب شرایین.

بیشتر بخوانید: سی تی آنژیوگرافی قلب

عوارض و خطرات سندروم مویا مویا

عوارض سندرم مویا مویا بیشتر به پیامدهای ناشی از سکته‌های مکرر مربوط می‌شود.

همان‌طورکه در بخش علائم نیز اشاره کردیم؛ این بیماری می‌تواند منجر به فلج یا ضعف اندام‌ها، مشکلات بینایی، اختلالات گفتاری و حرکتی شود.

همچنین، به‌دلیل آسیب مداوم به بافت مغز، احتمال بروز صرع، تأخیر در رشد ذهنی و حرکتی و در موارد شدید، آسیب دائمی مغزی وجود دارد.

این عوارض نه‌تنها کیفیت زندگی فرد را کاهش می‌دهند، بلکه در صورت عدم تشخیص و درمان به‌موقع، خطر ناتوانی‌های طولانی‌مدت را نیز به‌همراه دارند.

تشخیص سندروم مویا مویا

تشخیص بیماری مویا مویا به‌دلیل نادر‌بودن و علائم مشابه با دیگر بیماری‌های عصبی می‌تواند دشوار باشد.

پزشک ابتدا براساس شرح حال و معاینه بالینی به این بیماری مشکوک شده و سپس از روش‌های تصویربرداری برای تأیید تشخیص استفاده می‌کند.

آنژیوگرافی مغزی به‌عنوان استاندارد طلایی تشخیص، با تزریق ماده حاجب و تصویربرداری اشعه ایکس، تنگی عروق و شبکه رگ‌های جانبی را نشان می‌دهد.

علاوه‌بر آن، ام آر آی مغز و ام آر آنژیوگرافی برای بررسی میزان آسیب مغزی و نقشه‌برداری از جریان خون به‌کار می‌روند.

تشخیص افتراقی نیز اهمیت دارد، زیرا این بیماری همان طور که گفتیم، می‌تواند همراه با اختلالاتی مانند کم‌خونی داسی‌شکل بروز کند.

جهت انجام تصویربرداری‌های پزشکی می‌توانید به صورت آنلاین نوبت خود را از مراکز تصویربرداری دکتر تقی لو دریافت کنید:

آیا می‌توان از بروز بیماری مویا مویا جلوگیری کرد؟

متاسفانه نمی‌توانیم روش پیشگیری قطعی برای سندرم مویا مویا ذکر کنیم!

می‌توان با شناسایی زودهنگام و مدیریت مناسب، از بروز عوارض جدی جلوگیری کرد.

درمان‌های جراحی و دارویی به‌ویژه در مراحل اولیه، نقش مهمی در کاهش خطر سکته‌های ایسکمیک و خون‌ریزی دارند.

پایبندی بیمار به پیگیری‌های دوره‌ای، انجام تصویربرداری‌ها، مصرف داروهای تجویزشده و رعایت توصیه‌های پزشک نیز بسیار حیاتی است.

کنترل فشار خون، ترک سیگار، مدیریت وزن و تنظیم چربی خون نیز به کاهش خطر حوادث مغزی کمک می‌کند.

آموزش بیماران و خانواده‌ها درباره علائم هشداردهنده و اهمیت مداخله به‌موقع، کلید پیشگیری از آسیب‌های جبران‌ناپذیر است.

روش‌های درمان بیماری مویا مویا

درمان سندروم مویا مویا بر توقف روند تنگی عروق متمرکز نیست، بلکه هدف آن کاهش علائم، جلوگیری از سکته‌های بیشتر و بهبود خون‌رسانی به مغز است. درمان‌ها به‌شرح زیر هستند.

درمان‌های غیرجراحی

در مرحله نخست، پزشک داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از لخته‌شدن خون تجویز کند.

همچنین داروهای ضدتشنج برای کنترل تشنج و صرع و در برخی موارد مسدودکننده‌های کانال کلسیم برای کاهش سردرد کاربرد دارند.

درمان‌های جراحی

جراحی بازسازی عروق (Revascularization) به‌عنوان مؤثرترین روش درمان مطرح است. این جراحی می‌تواند به‌صورت مستقیم با ایجاد بای‌پس عروقی، غیرمستقیم یا ترکیبی انجام شود تا خون‌رسانی به بافت مغز بهبود یابد.

توان ‌بخشی

توانبخشی شامل فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی پس از حملات برای کاهش ناتوانی‌های حرکتی و شناختی ضروری است.

برای تشخیص و بررسی‌ وضعیت دندان‌ها، تصویربرداری یکی از روش‌های کارآمد محسوب می‌شود. رادیوگرافی‌ اکلوزال امکان مشاهده گسترده‌ و دقیق‌ از ساختارهای استخوانی، دندان‌های نهفته، ضایعات پنهان و تغییرات پاتولوژیک در فک‌ها را فراهم می‌کند.

تصویربرداری اکلوزال به‌دلیل سهولت استفاده، راحتی بیمار و توانایی ثبت تصاویر کل فک در دندانپزشکی عمومی، ارتودنسی و جراحی فک و صورت به‌ طور گسترده کاربرد دارد.

رادیوگرافی اکلوزال چیست؟

رادیوگرافی اکلوزال یکی از روش‌های تصویربرداری دندانی است که امکان مشاهده‌ تمام قوس دندانی فک بالا یا پایین را در یک تصویر فراهم می‌کند. این روش، نمایی کلی از استخوان فک و بافت‌های اطراف دهان در اختیار دندان‌پزشک قرار می‌دهد.

اکلوزال معمولاً به‌عنوان یک ابزار مکمل در کنار رادیوگرافی‌های دیگر مانند پری اپیکال و بایت ‌وینگ به‌کار می‌رود.

کاربردهای عکس اکلوزال

• بررسی وضعیت دندان‌های خلفی فک بالا، به‌خصوص در بزرگسالانی که گرفتن عکس تک دندان برایشان دشوار است.
• کمک به تعیین اندازه و میزان گستردگی ضایعاتی مانند کیست‌ها، تومورها یا تغییرات استخوانی مانند استئودیستروفی که ناحیه خلفی فک بالا را درگیر می‌کنند.
• تشخیص دندان‌های نهفته
• بررسی شکستگی‌های فک و دندان‌ها
• بررسی ساختار سقف دهان
• تشخیص شکاف کام
• بررسی ریشه‌های باقی‌مانده

بیشتر بخوانید: رادیوگرافی پانورامیک

نحوه تهیه عکس اکلوزال

رادیوگرافی اکلوزال طبق مراحل زیر انجام می‌شود:

1. بیمار روی صندلی می‌نشیند به‌گونه‌ای که سرش روی تکیه‌گاه ثابت باشد. همچنین، از او خواسته می‌شود تا محافظ تیروئید را در جای خود نگه دارد.
2. گیرنده تصویر به‌طور صاف روی سطح اکلوزال دندان‌های فک پایین قرار داده می‌شود. بیمار باید به‌آرامی آن‌را گاز بگیرد؛ موقعیت دستگاه گیرنده تصویر به‌گونه‌ای است که در بزرگسالان، محور آن به صورت مورب و در کودکان به شکل قدامی خلفی باشد.
3. سرتیوب دستگاه اشعه ایکس در خط وسط صورت بیمار و در بالای سر قرار می‌گیرد و پرتو با زاویه‌ای حدود 65 تا 70 درجه از سمت پل بینی به سمت گیرنده تصویر تابانده می‌شود.
4. در نهایت تصویر بعد از پردازش‌های نهایی تحویل فرد داده می‌شود

برای تهیه عکس اکلوزال می‌توانید به صورت آنلاین نوبت خود را از مراکز تصویربرداری دکتر تقی لو دریافت کنید:

آیا رادیوگرافی اکلوزال خطرناک است؟

رادیوگرافی اکلوزال با دوز نسبتاً پایین اشعه ایکس انجام می‌شود و روشی کم‌خطر‌ محسوب می‌شود.

اما تابش یونیزان حتی در مقادیر کم نیز می‌تواند موجب افزایش احتمال بروز سرطان‌هایی مانند تومورهای مغزی یا غدد بزاقی شود. این موضوع در کودکان به‌دلیل حساسیت بیشتر بافت‌ها و نزدیکی اندام‌های حیاتی مانند تیروئید اهمیت بیشتری دارد.

همچنین مادران شیرده یا زنان باردار نیز باید حتماً با مشورت و صلاحدید دندانپزشک این روش را انجام دهند.

برای کاهش خطر، استفاده از روپوش سربی، محافظ تیروئید و رعایت استانداردهای حفاظتی ضروری است.

تفاوت رادیوگرافی اکلوزال با پری اپیکال (تک دندان) چیست؟

مهم‌ترین تفاوت‌های این دو روش تصویربرداری دندان عبارتند از:

• عکس تک دندان تصویری دقیق فقط از یک دندان ارائه می‌دهد. این نوع رادیوگرافی برای بررسی مشکلاتی مانند آبسه، کیست، ضایعات ریشه یا آسیب‌های ناشی از تروما کاربرد دارد.
• اکلوزال تصویری گسترده‌تر از قوس دندانی (فک بالا یا پایین) نشان می‌دهد. اغلب برای بررسی دندان‌های نهفته، دندان‌های اضافی، ضایعات بزرگ یا شکستگی‌ها استفاده می‌شود.
• در پری‌ اپیکال از دستگاه تصویربرداری یا سنسور کوچک داخل دهان استفاده می‌شود، در حالی‌که در اکلوزال از سنسور بزرگ‌تر استفاده می‌شود تا تمام قوس دندانی را پوشش دهد.